Hej Wam, drodzy. Co tam u was? Jak nastroje?
U mnie nie jest najgorzej, pomijając fakt, że mam katar i jakiś paskudny kaszel się przyplątał, wirus chyba jakiś, tak myślę.
Ostatnio też nie miałam czasu w nadmiarze, ale to powinno się ustabilizować na jakimś przyzwoitym poziomie.
Ja jednak nie przyszłam tu ględzić tylko napiszę wam o zuziowej rozkminie, którą kilka dni temu podjęła. Moje dziecko kilka miesięcy temu nnauczyło się hymnu, a więc śpiewa go z mniejszą lub większą częstotliwością. Parę dni temu też sobie podśpiewywała: "Jeszcze Polska nie zginęła…", nagle przerwała i spytała: "A to kiedyś zginie?"
Zapadła dość znamienna cisza i wtedy się zaczęło:
"Skoro jeszcze nie zginęła to pewnie kiedyś zginie i co wtedy z nami będzie?"
Rad nierad musiałam wytłumaczyć w jakich okolicznościach powstawał tekst hymnu i zdaje się, że zrozumiała, niemniej logika jej stwierdzenia wcale nie jest taka znowu niedorzeczna, bo skoro coś jeszcze się nie stało, nie oznacza, że w jakiejś przyszłości się to nie wydarzy, a wręcz to sugeruje, że może jednak tak się zadziać.
No dobra, nie będę tu własnych teorii wysuwać, bo nie w tym rzecz.
Poza tym Zuzanna jest już zerówkowiczką i powoli wkracza do nas przygotowanie do szkolnej rzeczywistości i w tym momencie zaznaczę, że ten etap już mnie przeraża, choć to dopiero za rok, ale ja i tak jestem przerażona tym nieuchronnym faktem.
Kategorie